W dzisiejszych czasach, w społeczeństwach zachodnich często istnieje negatywny obraz ludzi starych, istnieje mit „wiecznej młodości”, który według nas może ukryć upływ czasu. W dzisiejszych czasach, gdzie jest to bardzo modne, operacje i zabiegi kosmetyczne są jednymi ze sposobów na ukrycie upływu czasu.

Czynniki społeczne

Za istotne dane uważam wzrost średniej długości życia, który zaczął być zauważalny od drugiej połowy dwudziestego wieku oraz spadek współczynnika dzietności. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat rośnie szybciej niż jakakolwiek inna grupa wiekowa w prawie wszystkich krajach. W związku z tym musimy skupić się na pozytywnych aspektach tego okresu, czyli na samym fakcie bycia żywym. Wyzwaniem dla społeczeństwa jest docenienie roli, jaką mogą odegrać starsze osoby oraz maksymalizacja jakości ich życia i zdrowia, jak również ich udziału w życiu społecznym.

W dzisiejszym społeczeństwie, w którym reklama i kultura wizerunku mają ogromne znaczenie, młodość jest wartością rosnącą, a starość przeciwnie, jest ukrywana i negowana, do tego stopnia, że wiele osób w pewnym wieku żyje obsesyjnie z negatywnymi uczuciami związanymi ze starzeniem się.

Kultura, która odrzuca starość

Kultura premiuje młodość jako symbol radości, sukcesu i płodności, a odrzuca starość, kojarząc ją z chorobą, aseksualnością, brakiem pragnień i celów. W zbiorowej wyobraźni utrwaliły się takie zwroty jak „daj mu spokój, jest stary”, „to kwestia wieku”, „on jest taki, bo jest stary”, nie mówiąc już o czasownikach takich jak „szaleć” czy „zwariować”, które często kojarzą się z ludźmi w pewnym wieku. Wielu profesjonalistów, którzy na co dzień mają do czynienia z osobami starszymi ma wrażenie, że osoby starsze nie są słuchane, lecz uciszane. Zupełnie odwrotnie do tego, czego potrzebuje osoba starsza: mówić i być słuchaną, komunikować się z otoczeniem i czuć, że jest przydatna i doceniana.

Psychoanaliza i jej koncepcja pragnienia daje nam możliwość „wyboru” starego człowieka, którym chcemy być. Wierzymy, że ani szczęście, ani radość nie są atrybutami ludzi młodych, tak jak brak pragnień nie jest charakterystyczny dla ludzi starych. To są uprzedzenia, które są zaszczepiane od wieków i które prowadzą do tego, że starsi ludzie zaprzeczają samym sobie, gdy odczuwają pragnienia, pasje, emocje, które rzekomo „nie są już na ich wiek”. Z tego powodu musimy być mniej krytyczni wobec własnych ciał, a bardziej krytyczni wobec społecznych uprzedzeń dotyczących osób starszych, tak aby nie pozostawiały nas one w poczuciu wstydu wobec samych siebie.